Spierpijn heb ik. Spierpijn in mijn handen. Niet een klein beetje, nee, echt enórme spierpijn. Het begon heel onschuldig met het bladeren in de koolhydraatarme bijbel van Janneke Vreugdenhil. Daar krijg je geen spierpijn van, alleen inspiratie. De bijbel is mijn favoriete kookboek als ik weer eens te veel heb gedikdakt, zoals de laatste tijd. Dat heb je met verjaardagen en zo. En met afscheidsfeestjes op het werk van collega’s die met pensioen gaan. Vooral als er dan nog heel veel gebakjes over zijn die je toch niet zomaar kan weggooien.

Mijn oog viel op de bloemkoolpizza margherita, die had ik nog niet eerder gemaakt. Zo op het oog niet veel werk en van tevoren klaar te maken, zodat ‘ie op het gewenste tijdstip in de oven kon. Op de foto zag ‘ie er lekker uit, het moest ‘m maar worden. Even snel kijken naar de ingrediënten… prachtig, bijna alles in huis! Hoefde ik alleen nog even de bloemkool en mozzarella te halen. O ja, en de tomaten voor de zomerse tomatensaus van pagina 63. Makkie. Naar schatting een halfuurtje voorbereidingstijd. Grote stappen, snel thuis.   

14:00 uur – de ingrediënten

Oké, rugzak op, Bobbi aan de riem en op weg naar de supermarkt. Bobbi weet het altijd precies, ze gaat meteen zitten bij het fietsenrek en wacht braaf op haar twee koekjes die ze krijgt als ik weer naar buiten kom. Binnen twee tellen was ik terug, want de tweeëneenhalve kilo tomaten, bloemkool en mozzarella waren zo gehaald en zaten veilig in mijn rugzak. Bobbi blij, twee koekjes erin, naar huis en aan de slag.

14:30 uur – de tomatensaus

Was de tomaten, dep ze droog, snijd ze door de helft, en leg ze op de bodem van een ovenschaal. Gebruik eventueel twee ovenschalen. Het is belangrijk dat de groenten een beetje ruimte hebben, anders gaan ze stoven in plaats van roosteren.

Maar Janneke, tweeëneenhalve kilo tomaten! Weet je eigenlijk wel hoeveel dat is?! Weleens geprobeerd om vier grote ovenschalen in een oven te proppen? Dat gaat niet. Niet in mijn oven. Dan maar alles overhevelen in drie kleinere schalen en toch maar gestoofde gestapelde tomaten. Het was niet anders. Tomaten de oven in.

15:00 uur – de bloemkool

Bladeren verwijderd, onderste deel van de stronk af en de rest in roosjes. Tja, nu had ik de keukenmachine nodig en die stond onder in de kast. En voor de kast lag Bobbi heerlijk te slapen op haar schapenvacht. Och, zielig. Dat vond ze zelf ook, zo zag ik in haar blik toen ze zuchtend opstond en aan de kant ging. Wat had ze nou aan mijn excuses, zo mopperde ze non-verbaal.

Bobbi terug op haar schaap en de roosjes in twee porties in de machine. Die waren snel tot rijst gemalen. Op naar de volgende stap.

15:15 uur – het stomen

Neem een stoommandje of een vergiet, doe de bloemkoolrijst erin en hang deze een minuutje of drie, vier boven een pan met kokend water. De korrels moeten niet heel gaar worden maar wel wat zachter.

De kokend-waterpan stond al te pruttelen, de helft van de bloemkoolrijst zat al in het vergiet. Nu het vergiet boven het water. Nee! Pan te groot, vergiet te klein, een van beide. Ik kon nog net de plons voorkomen. Nog één optie: de zeef. Gelukkig, die pieste preças. Bloemkoolrijst overhevelen en boven het water hangen. In twee delen stomen. 

15:35 uur – het kneden

Stort de gestoomde bloemkool op een schone theedoek en laat even afkoelen. Draai de theedoek dicht en wrijf zoveel mogelijk water uit de bloemkool. Ga door tot je een soort pasta overhoudt die op het oog wel wat weg heeft van marsepein. 

Dan moet je mij hebben met m’n geduld. Laat even afkoelen. Ik draaide de theedoek dicht en hield hem boven de gootsteen, onderwijl stevig knijpend in de bloemkoolbal. Weleens in kokend water geknepen? Ik kan het niet adviseren. Na een tijdje begon het te wennen en vloeide het water rijkelijk in de gootsteen. De bloemkoolbal werd kleiner, maar het water bleef komen. En komen. En komen…

Ga door tot je een soort pasta overhoudt die op het oog wel wat weg heeft van marsepein? Niks marsepein, gewoon bloemkoolrijst. Na een kwartier leek het een beetje op marsepein, maar vooral ook op bloemkoolrijst. Datzelfde gold voor de andere helft, die na nog een knijpbeurt van een kwartier eindelijk naast zijn wederhelft in de grote kom lag.

16:05 – de opbouw

Voeg de eieren, de Parmezaanse kaas en de andere ingrediënten toe en kneed alles met schone handen door elkaar.

Zo gepiept. Mmm, het rook lekker! Nu moest ik de bloemkoolmassa verspreiden over de bakplaat. Ook zo gepiept.

Bak de pizzabodem 15-20 minuten voor in de oven, tot hij is veranderd in een stevige knapperige koek.

Ik schoof de bakplaat de oven in en al snel verspreidde zich een heerlijke geur. Die twintig minuutjes gaven mij de gelegenheid om me over de tomaten te ontfermen, die al een tijdje stonden af te koelen en vrijwel alle platte delen van de keuken in beslag namen.

16:20 uur – opnieuw de tomatensaus

Schep de inhoud van de ovenschaal over in de mengkom van de keukenmachine. Voeg de basilicum toe en pureer de saus helemaal glad.

Na al het gekieper van de tweeëneenhalve kilo tomaten in en uit de mengkom, keek ik tevreden naar het eindresultaat dat zich in een tot aan de rand gevulde grote beslagkom bevond.

16:50 uur – de afbouw

Bestrijk de pizzabodem met 350 ml tomatensaus en beleg hem met plakjes mozzarella. Bak hem nog 10 minuten af in de oven.

WAT??!! 350 ml tomatensaus?! En de rest dan?! Wat moest ik met de andere twee liter?!

Zucht. Dat was van latere zorg. Braaf sneed ik de mozzarella in plakjes en woog ik alvast de hoeveelheid tomatensaus af om straks over de pizzabodem te verdelen. 

17:05 uur – de ravage

Wat overbleef was de ravage. Het slagveld van schalen, vergiet, zeef, keukenmachinematerialen, maatkan, snijplanken, messen, lepels, enzovoorts. Alles voor die ene pizza. Het moest nog even worden weggewerkt.

17:20 uur – het wachten

Wel fijn dat ik nu het eten klaar had en het alleen nog maar even tien minuutjes in de oven hoefde te schuiven!

Even wachten, nog even wachten…

19:00 uur – pizza!!

“En, vind je het lekker?”
“Ja hoor, prima voor een doordeweekse dag. Maar de korst had wat knapperiger gekund.”