Verwachting
Ze is de mooiste zwangere vrouw die je je maar kunt voorstellen. Echt. Ze was altijd al een snoepje om te zien, maar haar zwangerschap maakt haar nog mooier. Het woord ‘sereen’ komt bij me op, het past bij haar. En ‘sexy’ ook. Het is een bijzondere combinatie.
Ze is ervoor in de wieg gelegd (om maar even in de sfeer te blijven 
). Negen maanden lang heeft ze genoten. In het begin was er de blije wetenschap dat er een kindje in haar groeide, ze kon het op de echo zien. Huppelend ging ze door het leven met het vruchtje dat tot wasdom kwam. Na een tijdje ging ze het ook voelen en als ze goed keek, kon ze het al zien. Soms was ze een beetje moe, maar ach, dat hoort erbij. En toen ze door de eerste maanden heen was, was ook de vermoeidheid verdwenen.
Zacht en warm
Ze bleef werken, sporten, zich uitsloven in de keuken en alle andere dingen die ze altijd al deed. Het kindje in haar groeide en groeide en de moeder in haar groeide mee. Samen met de vader van haar baby bouwde ze een nestje. Een heel warm nestje, met mooie kleurtjes en zachte stofjes. En ze genoot. Van alles. Van de echo’s, de kleine schopjes in haar buik, de gender reveal party, de pret-echo, de babyshower, en wat er ook nog meer uit Amerika is overgewaaid. En van het perspectief dat ze over een tijdje moeder zou zijn.
In haar zwangerschapsclubje vergaat het niet iedereen even goed. Naast de verhalen over pijntjes en lastige klachten zijn er ook schrijnende gebeurtenissen. Het raakt haar, maar ze laat zich niet uit het veld slaan. Ook niet door verhalen over te vroeg geboren of te laat, over langdurige bevallingen of keizersneden. Door helemaal niets. Ze omarmt haar zwangerschap als nooit tevoren. Verheugt zich op de bevalling en op daarna. Hoe zal hij eruitzien? Heeft hij de blauwe ogen en de krulletjes van zijn vader? Wat voor jongetje zal hij zijn? Hoe zal hij worden? Ze kan niet wachten…
Uitgeteld
En dat hoeft ook niet. Over twee dagen is ze uitgeteld. Maar zij niet, ze heeft energie voor tien en is klaar voor het moederschap. Het zal me niet verbazen als ook haar bevalling er eentje uit het boekje wordt…
Niets bijzonders zou je zeggen, miljarden vrouwen zijn haar voorgegaan. Sommige hebben pech, andere hebben geluk, zo is het leven nu eenmaal. Daar is geen speld tussen te krijgen.
En toch is het bijzonder als je ooit zelf je pasgeboren zoon in je armen hield. Dan weet je dat het een wonder is. En dat hij zesentwintig jaar later zelf vader wordt, is een even groot wonder.
Misschien ben ik morgen al wel oma…
🥰 dag lieve oma, ze mogen trots op je zijn zoals je er op wacht, naar kijkt en open over schrijft… mooi!
Heel mooi geschreven! Lief!
Dank je wel Alie!
Heel mooi geschreven Syl! En het zou zo op mij van toepassing kunnen zijn, want mijn dochter moet ook al snel bevallen. En zoals je schrijft over je schoondochter, zo zie ik ook mijn dochter. Ik was een beetje bang dat je verhaalt een niet goed einde had.. maar gelukkig, dat was niet zo!
Dat snap ik Irene, het is ook bijna een verhaal te mooi om waar te zijn. Ik heb goede hoop dat de geboorte net zo soepeltjes gaat als haar zwangerschap, maar het blijft nog even spannend… Wat leuk dat je ook oma wordt! Ik las net nog dat het het mooiste is wat er bestaat…
Dag lieve JW. Dank voor je complimentje…
Prachtig verwoord Sylvia wij wensen jullie een gezond en lief mannetje toe en een hele bijzondere tijd 🐣
Dank Heleen! Ik ben zó benieuwd…
Dit is zo treffend. Dank je wel oma Syl, want dat ben je voor mij nu al vanwege dit kadootje.
Ha bijna opa Bart, fijn dat je het herkent. Volgens mij heb ik niet eens overdreven… 🙂
Ik heb je genoten van je verhaal zo mooi!
Het grappige is dat jij oma wordt van een klein zoon en ik ook al heb ik al drie kleindochters Het is net zo spannend en mooi.
Ach wat leuk Marcelle! Kunnen we ervaringen uitwisselen 😉
Het mooiste wat er is, je zult het ervaren.
Wilma ik geloof het meteen! 🙂
wat lief en wat een mooie oma vol verwachting……ik heb een brok in m’n keel. xxLoes
Ah…ook lief, dank je wel… 🙂
Wow wat prachtig geschreven, zo mooi oma Syl🍼🥰
Dank je Monique. Jouw tijd komt vast ook nog…
Prachtig!!!!!
Het is allemaal ‘voelen’ wat je schrijft!
Heel veel geluk!
Dank je Bert! Inmiddels is er een prachtig mannetje geboren, maar niet zonder slag of stoot. Zo soepeltjes als de zwangerschap ging, zo anders ging het met bevallen. Alles is vergeten nu het wondertje er is…
Lieve Sylvia,
Wat een prachtige column, wat een mooi verhaal. Trouwens wel jammer, op zwangerschapsgym worden telkens weer veel te veel negatieve verhalen verteld…
Maar ja, je zit nu wel met een probleem, want om er als een oma uit te zien, zul je bloemetjesjurken moeten gaan dragen, steunkousen aantrekken, je haar grijs maken, een bril met dikke glazen opzetten, knot in je haar, beetje krom gaan lopen, kunstgebitje in, skai handtasje met daarin 4711, rolletje pepermunt en zakdoekjes etc.
Wat ik maar wil zeggen, hoe kan zo’n mooie jonge blom nou oma worden?
Van harte gefeliciteerd en geniet ervan…
Vandaag kwam ik tot een verrassende ontdekking, eentje in de trant van “enkele muisklikken van elkaar verwijderd”, maar daarover stuur ik je wel een e-mail…
Hartelijke groet,
Hans
Dank voor je complimentje, altijd fijn. Het probleem is bijna opgelost, ik hoef alleen nog maar mijn skai handtasje te vullen 😉