Hobby

 

Ja hoor, de kindertjes zijn weer massaal op de been, de zegeljacht is begonnen! Ze hebben geen oog voor mij als ik door de kinderhaag de supermarkt binnenloop. Hun focus ligt op de mensen die naar buiten komen. Hebben die zegeltjes?! Elke zegel die ze bemachtigen brengt hen namelijk een stapje dichterbij Wobke Worm, Kees Kikker, Sjon Slak, of een van de andere gratis AchtertuinMini-knuffels. Op de poster in de supermarkt lees ik: Verzamel ze alle tien en kom alles te weten over het diertje dat te vinden is in jouw achtertuin. Aha! Het gaat om een educatief programma! Je moet dus eerst alle knuffels binnen harken en dán leer je alles over de beestjes! Ik betrap mezelf erop dat ik toch nog even dat zakje walnoten in mijn boodschappenmandje leg, zodat ik bij de kassa de twintig euro haal en twee zegeltjes kan weggeven. Niet doen! Zo werk je mee aan het stimuleren van de hebberigheid, hoor ik een stemmetje zeggen in mijn hoofd. Ja, ja, ik weet het wel, en ook aan het pamperen van de consumptiemaatschappij.

Ik weet veel te goed hoe het voelt, verzamelen. Je hebt opeens een doel in je leven, heerlijk. Wij spaarden vroeger suikerzakjes. En sigarenbandjes. Lang geleden toen er nog niet werd gesproken over een suikertaks en over een rookvrije generatie. Toen de Caballero- en Stuyvesant-sigaretten nog gezellig in een glaasje voor de visite op tafel stonden. Nu heb je het thema duurzaamheid, dat blijkbaar eventjes aan de kant wordt geschoven. Dat komt pas weer om de hoek kijken als de knuffels na een tijdje met z’n tienen tegelijk in de kliko belanden.

Flipje van Tiel

Het leukste vond ik nog de speldjes. Mijn tweelingbroertje en ik kregen van mijn moeder allebei een rechthoekig schuimrubberen blok dat zij nog in haar collectie had. Op zo’n moment hadden we toch eventjes mooi geluk met onze moeders eigen verzamelwoede. We prikten onze speldjes op het blok en gingen snel weer op jacht naar het volgende speldje. Met degenen die ik dubbel had trok ik erop uit, op zoek naar een kind dat een aantrekkelijk exemplaar had in zijn of haar verzameling. Als jij nou net dat ene speldje had dat nog niet in bezit was van de tegenpartij, dan kon je ruilen en je geluk niet op. Ik voel nog altijd het eurekamoment toen ik eindelijk dat felbegeerde speldje van Flipje van Tiel in mijn bezit kreeg…

Geen idee waar de speldjes zijn gebleven, ik heb ze niet meer. Nu verzamel ik kookboeken. Niet bewust hoor, het gebeurt gewoon. Dat heb je als je van lekker eten houdt, van mooie foto’s, leuke wetenswaardigheden over voeding én van koken. Dan wordt het je hobby. Maar lastig is het wel, want elk kookboek verlangt zijn eigen plekje in de kookboekenkast en dat wordt op den duur wat ongemakkelijk. Datzelfde zie ik in mijn directe omgeving gebeuren met oude jazzplaten, die schijnen namelijk te jongen, hopeloos!

Vermeer

Nee, dan kun je beter een hobby nemen als wandelen. Dan hoef je alleen maar je wandelschoenen ergens op te bergen, eens in de vijf jaar nieuwe aan te schaffen en af en toe te bedenken waar je nu weer eens naartoe wandelt. Lekker simpel. Dan wandel je en passant nog even een Vermeer-tentoonstellinkje binnen. Het risico dat Vermeer per ongeluk je nieuwe hobby wordt is niet heel groot, want dat kun je toch niet betalen. Hooguit kun je dan de hobby ‘het bezoeken van alle Vermeer-exposities’ ontwikkelen, want het schijnt wel prachtig te zijn.

En de tijd hè, altijd maar de tijd die tekortschiet om de dingen te kunnen doen die je het liefste doet. Blogjes schrijven bijvoorbeeld.

Hoe dan ook, ik heb toch ook weer iets opgestoken van de tijdelijke hobby van de kindertjes, maar daarvoor moest ik wel de speciaal daarvoor ingerichte pagina bezoeken op de website van de supermarkt. Zo weet ik nu dat Kees Kikker twintig keer verder kan springen dan zijn eigen lengte, Sjon Slak wel drie jaar achter elkaar kan slapen en dat de langste Wobke Worm wel vijfenvijftig meter is.

Morgen ben ik dat allemaal weer vergeten. Maar nu heb ik heel even niet dat beeld op mijn netvlies van die ineengedoken vader in Turkije die de hand vasthoudt van zijn dode dochter die onder het puin ligt van hun appartementencomplex. En verdwijnen de verschrikkingen van de oorlog voor heel eventjes uit mijn gedachten.

Dank je wel lieve hobby.

16 thoughts on “Hobby

  1. Top geschreven lekker lopend verhaal met een aangrijpend slot. Prachtige compositie van speelsheid, liefde en een tegenstelling met bittere realiteit. Die ommekeer verrast en raakt. Dankjewel.

  2. Mooi geschreven Sylvia, het verzamelen zit vast in de familie, je moeder verzamelde ook heel veel garen bv wat ik me herinner. De speldjes en sleutelhangers heb ik nog steeds.

  3. Mooi verhaald Sylvia.
    Bestaat dat eigenlijk, “verhalen” als werkwoord, met verhaald als vvt? Verhalen is ook iets nautisch toch ? Het verhalen (verleggen) van de boot. En verhalen als in je neus ophalen en het linkersnotje naar het rechterneusgat verplaatsen. En dat is echt niet zo makkelijk. Maar goed, wil je alsjeblieft blijven schrijven Syl !

    1. Haha Aat, het verplaatsen van het snotje komt vast voort uit je fantasie, ik heb er nog nooit van gehoord. Ik kan me wel voorstellen dat je zo’n snotje soms van ver moet halen. Maar da’s weer wat anders 😝
      En ja hoor, Syl schrijft voorlopig wel…

      1. En dan eindelijk tijd om jouw blog te lezen. Prachtig verhaal en inderdaad met bittere realiteit🙏. Tot de volgende💋

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *